Mistercraft D-182 Spitfire LF Mk. XVI e Packard Spitfire 1:72

Spitfire LF Mk. XVI e Packard Spitfire 1:7

-

Plastikowy model do sklejenia i pomalowania

Zawartość zestawu:
•    Model samolotu
•    Instrukcja montażu w języku Polskim
•    Kalkomanie wodne:

Lotnictwo U.S.A USAF 4 dywizjon FN 951 pilot kapitan Frank Hill baza lotnicza Północna Afryka 1943 r
Dodatki:
Lotnictwo U.S.A USAF 4 dywizjon ER 178 pilot Robert Levine baza lotnicza La Sebala Tunezja 1943 r
Lotnictwo Wielkiej Brytanii RAF 92 dywizjon BR476 pilot H. Wedgewood baza lotnicza Egipt pażdziernik 1942 r
Lotnictwo Polskie dywizjon .Polish Fighting dywizjon 145 RAF BuGrara Airfield baza lotnicza Tunezja 1943 r.
Lotnictwo Polskie  dywizjon 317 RAF baza lotnicza Helwan  Egipt 1943 r.
Lotnictwo Wielkiej Brytanii RAF 244 dywizjon EP-210 Wing Royal Air Force baza lotnicza Egipt listopad 1943 r

Zestaw nie zawiera kleju i farb.

Model: Plastikowy
Skala: 1:72
Stopień trudności: 3
Liczba elementów: 45
Długość modelu po złożeniu: 128mm
Rozpiętość skrzydeł: 136,0mm
Wymiar pudełka: 290x190x45 mm
Produkt polski
Typ: samolot myśliwski
Okres: II wojna światowa
Kraj: Wielka Brytania
Produkt polski
-

Supermarine Spitfire – brytyjski, jednomiejscowy myśliwiec zbudowany w wytwórni Supermarine w Southampton w Anglii. Jeden z najsłynniejszych używanych podczas II wojny światowej samolotów bojowych, na którym walczyli również Polacy.
Pod koniec 1940 roku, piloci latający na wersji Mk II zaczęli spotykać nową wersję Messerschmitta Bf 109F, która przewyższała wersję Mk II pod każdym względem, w tym w osiągach na dużych wysokościach. Ponieważ wersja Mk IV z silnikiem Griffon nie była gotowa do produkcji, z uwagi na problemy z silnikiem, a wersja Mk III, nie weszła do produkcji ze względu na braki w dostawach silnika Merlin XX, postanowiono szukać tymczasowego środka zaradczego. W tym czasie firma Rolls-Royce opracowała kolejną wersję silnika Merlin 45, która mogła być z łatwością zamontowana na płatowcach wersji Mk I lub II. Postanowiono więc tak zrobić i w styczniu 1941 roku, na płatowcu wersji Mk II wzmocniono konstrukcję łoża silnika i zamontowano silnik Merlin 45 o mocy startowej 1440 KM (później stosowano jego odmianę Merlin 46, 50 i 50A). Silnik ten miał nową jednostopniową sprężarkę, która poprawiła osiągi maszyny na dużych wysokościach. Nowy silnik pozwalał osiągać większą prędkość maksymalną oraz prędkość wznoszenia. Wprowadzono też metalowe pokrycie lotek, zamiast jak w poprzednich wersjach z płótna, poprzez co zmniejszyły się siły potrzebne do sterowania maszyną.
Dzięki tym zmianom samolot okazał się co najmniej równorzędnym przeciwnikiem dla nowej wersji Bf 109F i miał porównywalne osiągi z wersją Mk III. W marcu 1941 roku postanowiono rozpocząć produkcję seryjną tak zmodyfikowanej maszyny. Początkowo stosowano dwa typy skrzydeł, na których można było montować różne uzbrojenie, stąd powstały dwie podwersje: MkVa (skrzydło typ A) – 8 km kal. 7,7 mm i MkVb (skrzydło typ B) – 2 działka 20 mm i 4 km 7,7 mm. Od października 1941 roku zaczęto stosować całkiem nowe skrzydło typ C (pierwotnie opracowane dla wersji Mk III), w podwersji Vc, w której wzmocniono główny dźwigar oraz przesunięto go do przodu o 2 cale (5,08 cm). Można było w tym typie stosować różne warianty uzbrojenia: 4 działka 20 mm albo kombinacje uzbrojenia z typu A lub B. W praktyce stosowano 2 działka kal. 20 mm, ale z zapasem 120 sztuk na każde działko oraz 4 km z zapasem 350 na km. Ponadto można było pod każdym skrzydłem podwieszać bombę o masie do 113 kg. Łącznie wyprodukowano 6478 maszyn tej wersji (od wiosny 1941 roku), 94 jako Va, 3923 jako Vb i 2447 jako Vc.
W części maszyn pod nosem zamontowano filtry na wlocie powietrza do gaźnika, przystosowując maszyny do działań w warunkach pustynnych (Afryka Północna), co powodowało jednak spadek osiągów maszyny.